همانطور که قبلا یاد گرفتیم در زبان انگلیسی 4 نوع جملات شرطی وجود دارد، نوع اول جملات شرطی نوع صفر بود که در یکی از مطالب قبلی با آن با جزئیات کامل آشنا شدیم. نوع دوم از جملات شرطی، جملات شرطی نوع اول (Type 1 Conditional) است که در این مطلب می خواهیم با این نوع از جملات شرطی آشنا شویم.
در خصوص جملات شرطی نوع صفر یاد گرفتیم که زمانی که می خواهیم در خصوص حقیقت های که از لحاظ علمی ثابت شده اند و یا چیزهایی که معمولا (اکثر اوقات) صدق می کنند صحبت کنیم از این نوع از جملات شرطی استفاده کنیم. اما از جملات شرطی نوع یک زمانی استفاده می کنیم که در صورتی که شرط ما که در جمله گفته می شود تحقق پیدا کند بند نتیجه اتفاق می افتد، یعنی در واقع اینکه بند نتیجه اتفاق بیفتد امری است کاملا ممکن. مثلا فرض کنید شخصی می گوید:
اگر امروز برف ببارد بیرون بازی می کنم.
این جمله از دو بند تشکیل شده است، بند اول که بند شرط است (بند شرط بندی است که ابتدای آن کلمه if یا معادل فارسی آن اگر می آید)، بند شرط در جمله بالا اگر امروز برف ببارد است. و بند دوم هم بند نتیجه است، در یک جمله شرطی نوع 1 بندی که با اگر شروع نمی شود بند نتیجه است. در جمله بالا بند نتیجه بیرون بازی می کنم است.
حالا اگر همین جمله بالا را بخواهیم به انگلیسی بگوییم، جمله ما به صورت زیر خواهد بود:
If it snows, I will play outside.
اگر برف ببارد، بیرون بازی می کنم (یا اگر برف ببارد، بیرون بازی خواهم کرد)
در جمله بالا همانطور که تا الان قطعا متوجه شدید دو بند وجود دارد، یکی بند شرط که If it snows است (به معنی اگر امروز برف ببارد) و بند دوم هم بند نتیجه که I will play outside است (به معنی بیرون بازی خواهم کرد).
الان می خواهیم دو تفاوت بسیار مهم جملات شرطی نوع صفر و جملات شرطی نوع 1 را یاد بگیریم. اگر مطلب جملات شرطی نوع صفر که در وب سایت منتشر شد را هنوز مطالعه نکردید برای فهمیدن این قسمت پیشنهاد می کنیم حتما این مقاله را ابتدا مطالعه کنید.
تفاوت اول:
در خصوص جملات شرطی نوع صفر ما یاد گرفتیم که زمانی از این جملات استفاده می کنیم که بخواهیم در مورد چیزهایی که از لحاظ علمی ثابت شدند و یا چیزهایی که در اکثر موارد اتفاق می افتد صحبت کنیم، یعنی در خصوص این نوع از جملات شرطی بند شرط ما تقریبا همیشه به همان جهتی که در جمله گفته می شود اتفاق می افتد. مثلا اگر یخ را حرارت دهیم ذوب می شود، این اتفاق هر زمان که ما یخ را حرارت دهیم اتفاق می افتد.
اما در مورد جملات شرطی نوع اول، ما در واقع در خصوص احتمالات صحبت می کنیم، اینجا دیگر بند شرط ما اینطور نیست که تقریبا همیشه به همان جهتی که در جمله گفته می شود اتفاق بیفتد، بلکه ممکن است در همان جهت اتفاق بیفتد و ممکن است در جهت عکس اتفاق بیفتد. مثلا در مثال اول این مطلب (اگر امروز برف ببارد بیرون بازی می کنم.)، ممکن از برف ببارد و ممکن است برف نبارد، برای هر یک از این دو احتمال تضمینی وجود ندارد.
تفاوت دوم:
در خصوص تفاوت دوم، نکته ای را در انتهای مطلب مربوط به جملات شرطی نوع صفر بیان کردیم و آن هم این بود که در بند نتیجه این نوع از جملات شرطی از فعل کمکی will (و هیچ فعل کمکی دیگر) استفاده نمی کنیم. اما در بند نتیجه جملات شرطی نوع اول ما با توجه به مفهومی که بیان می کنیم از یک فعل کمکی استفاده می کنیم که این فعل کمکی ممکن است will باشد. در این پست برای اینکه توضیحات کاملا ساده و قابل فهم باشند ما تنها از فعل کمکی will در مثال ها استفاده می کنیم.
به دو مثال زیر توجه کنید:
If it snows, I will play outside.
اگر برف ببارد من بیرون بازی می کنم.
در مثال بالا که قبل تر هم عنوان شد در بند نتیجه از will استفاده شده است. اما به مثال زیر که مربوط به جملات شرطی نوع صفر است توجه کنید:
If you heat ice, it melts.
اگر یخ را حرارت دهید ذوب می شود.
در این مثال همانطور که مشخص است از will در بند دوم که بند نتیجه است استفاده نشده.
نکته مهم: در جملات شرطی نوع اول فعلی که بعد از will (یا دیگر افعال کمکی) می آید حتما باید به صورت کاملا ساده استفاده شود. به بیانی دیگر به انتهای این فعل نباید هیچ چیزی اضافه شود، مثلا s سوم شخص مفرد نباید اضافه شود، ed گذشته ساز نباید اضافه شود…
تا اینجا با کاربرد جملات شرطی نوع یک آشنا شدیم، الان می خواهیم در انتهای این مطلب به ساختار این نوع از جملات نیز بپردازیم. در یک جمله شرطی نوع اول هم دو بند وجود دارد، یکی بند شرط (if clause) که همیشه با کلمه if (به معنای اگر) شروع می شود، و دیگری بند نتیجه (result clause) که با if شروع نمی شود. به ساختار زیر توجه کنید:
If clause, + result clause.
اگر ابتدا بند شرط بیاید باید در انتهای بند شرط از یک علامت کامل (,) استفاده کنیم، همانند ساختار بالا. اما اگر ابتدا بند نتیجه استفاده شود دیگر نیازی که که بین دو بند از یک علامت کاما استفاده شود.، مثل ساختار زیر:
Result clause + if clause
در نظر داشته باشید اینکه ابتدا بند نتیجه باید یا ابتدا بند شرط بیاید تفاوت خاصی با هم ندارند.
